نارضایتی و ترس کارگران
رئیس اتحادیه کارگران قراردادی و پیمانی اشاره کرد که حدود ۹۶ درصد از کارگران به دلیل ناامنی شغلی ناراضی بوده و مجبور به ادامه کار هستند. او افزود: کارگران معترض به دلیل ترس از بیکاری چارهای جز سکوت ندارند.
به گزارش کارتابان و به نقل از خبرگزاری تسنیم، سالهاست که عدم امنیت شغلی یکی از دغدغههای اصلی کارگران است. به گفته آمار، حدود ۹۶ درصد قراردادهای کار در کشور موقت است و این باعث میشود که کارگران نتوانند برنامهریزی کنند. قراردادهای کوتاهمدت و عدم تمدید آنها، از عوامل اصلی اخراج کارگران هستند و نسل جوان را از کار در مراکز تولیدی دور میکند.
بسیاری از کارخانهها برای فرار از مشکلات بیمه، کارها را به پیمانکاران واگذار میکنند. پیمانکاران موظف به استخدام و بیمه نیروی کار هستند، اما برخی از آنها با قراردادهای کوتاهمدت و بدون بیمه، کارگران را با حداقل حقوق استخدام میکنند. این وضعیت زمانی بدتر میشود که قرارداد پیمانکار با شرکت به پایان میرسد و بسیاری از کارگران بیکار میشوند. همچنین، کارگران با قراردادهای کوتاهمدت به بهانههای مختلف، مانند کمبود بودجه، در اواسط سال تعدیل و بیکار میشوند.
فتحالله بیات، رئیس اتحادیه کارگران قراردادی و پیمانی گفت: ناامنی شغلی همواره موجب سکوت کارگرانی میشود، که از شرایط شغلی خود ناراضیاند، زیرا میدانند اعتراض، به بیکاری منجر میشود.
وی افزود: حدود ۹۶ درصد کارگران به دلیل ناامنی شغلی ناراضی هستند، اما چارهای جز ادامه کار ندارند و کارگران معترض به دلیل ترس از بیکاری، گزینهای جز سکوت ندارند.
وی با بیان اینکه بیش از ۹۵ درصد کارگران قرارداد موقت دارند، افزود: برخی کارفرمایان حقوق و مزایای کامل را پرداخت میکنند، اما مزایای شغلی را حذف میکنند. در جامعه کارگری هم کارفرمای خوب و هم بد وجود دارد و نارضایتیها و شکایتها عمدتاً از کارفرمایان و پیمانکاران بد گزارش میشود، هرچند کارگاههایی هم هستند که حق کارگر را بهطور کامل رعایت میکنند.
او همچنین گفت: پیمانکاری و واسطهگری هرگز قابل حذف نیست، زیرا ماهیت برخی مشاغل کارگری موقت و غیردایم است. بهویژه برای حدود ۱۰ درصد از مشاغل، نیروی کار باید به پیمانکار سپرده شود. اعتراض ما در این ۲۰ سال این بوده که در مشاغل مستمر مانند خودروسازی و پتروشیمی، قرارداد موقت معنا ندارد و کارگران باید با کارفرمای اصلی قرارداد داشته باشند.