کارفرما موظف است هر کارگر را از روز نخست استخدام نزد سازمان تأمین اجتماعی بیمه کند. علاوه بر پرداخت حق بیمه، کارفرما مکلف است حقوق و مزایای کارگر را مطابق قانون کار پرداخت نماید.
طبق قانون، عیدی و پاداش سالانه معادل دو ماه آخرین حقوق کارگر است و در صورت عدم پرداخت، در مراجع حل اختلاف اداره کار، بر اساس مبلغ همان سال محاسبه خواهد شد.
کارگر میتواند در حین اشتغال یا پس از اخراج و هر نوع قطع رابطه کاری، از کارفرما شکایت کند. تفاوت این دو حالت در این است که در زمان اشتغال، کارگر نمیتواند سنوات و مانده مرخصی خود را مطالبه کند، اما پس از قطع رابطه کاری، امکان درخواست این حقوق نیز وجود دارد. بااینحال، از نظر میزان حقوق و مزایا، تفاوتی بین شکایت در حین کار و پس از قطع همکاری وجود ندارد و کارگر مستحق دریافت تمام حقوق و مزایای دوران اشتغال خود خواهد بود.
طرحهای تشویقی دولت برای کارفرمایان، ازجمله تخفیف در حق بیمه، ارتباطی با تعهدات کارفرما نسبت به کارگر ندارد و این امتیازات صرفاً توافقی بین دولت و کارفرما محسوب میشود. بنابراین، وضعیت حمایتهای دولتی از کارفرما تأثیری بر حقوق و تعهدات وی نسبت به کارگر نخواهد داشت. در صورت بروز تخلف در استفاده از این حمایتها، دستگاههای مربوطه موظف به پیگیری آن هستند.
کارشناس کارتابان (مهدوی) (1 روز پیش)