بخشنامه افزایش حقوق و مزد ۱۴۰۳
شورای عالی کار با حضور نمایندگان سه گروه (دولت، کارفرمایان و کارگران) در جلسه مورخ 1402/12/28 پس از بحث و بررسی راجع به تعیین حداقل مزد سال 1403، در اجرای ماده (41) قانون کار موارد زیر را مورد تصویب قرار داد.
1- از اول سال 1403 حداقل مزد روزانه با نرخ یکسان بر کلیه کارگران مشمول قانون کار (اعم از قرارداد کار دائم یا موقت) مبلغ 2388728 ریال (دو میلیون و سیصدو هستاد و هشت هزار و هفتصد و بیست و هفت ریال) تعیین می‌گردد. همچنین از اول سال 1403 سایر سطوح مزدی نیز روزانه 22 درصد مزد ثابت یا مزد مبنا (موضوع ماده 36 قانون کار) به اضافه روزانه 230026 ریال به نسبت آخرین مزد در سال 1402 افزایش می‌یابد.
تبصره: با اعمال افزایش این بند مزد شغل کارگران مشمول طرح های طبقه بندی مشاغل مصوب وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی و نیز مزد ثابت سایر کارگران نباید از مبلغ 2388728 ریال (دو میلیون سیصد و هشتاد و هشت هزار و هفتصدو بیست و هشت ریال) بند (1) کمتر شود.
2- به کارگرانی که در سال 1403 دارای یک سال سابقه شد با یکسال از دریافت آخرین پایه سنواتی آنان گذشته باشد، روزانه مبلغ 70000 ریال به عنوان پایه (سنوات) پرداخت خواهد شد.
تبصره 1: پرداخت مبلغ مربوط به پایه سنواتی کارگران مشمول طرح های طبقه بندی مشاغل مصوب وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی با در نظر گرفتن رقم فوق الذکر برای گروه یک با توجه به دستورالعمل و جدول اعلامی توسط اداره کل روابط کار، جبران خدمت و بیمه بیکاری صورت می‌گیرد.
تبصره 2: به کارگران فصلی به نسبت مدت کارکردشان در سال 1402، میزان مقرر در این بند یا تبصره یک آن حسب مورد تعلق خواهد گرفت.
تبصره 3: براساس مصوبه مورخ 28/12/1402 شورای عالی کار و در راستای تقویت مهارت محوری و بهره مندی تمامی کارگران و در نتیجه رضایتمندی کارگران با سابقه، از ابتدای سال 1403 همه کارگران دارای قرارداد دائم و موقت مشمول قانون کار یک سال سابقه کار شده و یا یک سال از دریافت آخرین پایه (سنوات) آنان در همان کارگاه گذشته باشد، اعم از اینکه حق سنوات یا مزایای پایان کار خود را تسویه حساب کرده باشند یا خیر، مشمول دریافت پایه (سنوات) خواهند بود.
3- بر اساس مصوبه مورخ 1387/07/21 شورای عالی کار و در جهت افزایش رضایتمندی کارگران و کارفرمایان و به منظور تثبیت و تسری به تمامی کارگران، اعم از دائم و موقت مقرر شد از ابتدای سال 1403 کمک هزینه اقلام مصرفی خانوار به عنوان مزایای رفاهی و انگیزه ای موضوع تبصره 3 ماده 36 قانون کار بابت هر کارگر (اعم از متاهل یا مجرد) ماهانه مبلغ 14000000 ریال از سوی کارفرمایان به آنان پرداخت گردد.
4- مبلغ کمک هزینه مسکن کارگری مطابق سال گذشته ماهانه 9,000,000 ریال (نه میلیون ریال) است تا از فروردین ماه سال 1403 توسط کارفرمایان پرداخت شود.
5- مبلغ حق تاهل ماهانه 5,000,000 ریال (پنج میلیون ریال) برای کارگران متاهل اعم از مرد یا زن تعیین تا از فروردین ماه سال 1403 از سوی کارفرمایان پرداخت شود.
6- ضوابط مربوط به چگونگی نحوه اعمال افزایش مقرر در بند (1) و تبصره یک بند (2) در کارگاه‌هایی که دارای طرح طبقه بندی مشاغل هستند و نیز در مورد کارگران کارمزدی و هم چنین چگونگی ارتقا طبقه شغلی به موجب دستورالعمل های اداره کل روابط کار، جبران خدمت و بیمه بیکاری خواهد بود.
7- مقررات این مصوبه شامل حال دانش آموزان و دانشجویانی که در ایام تعطیلات تابستانی در سال 1403 به طور موقت در کارگاه ها اشتغال می‌یابند نخواهد شد.
8- واحد های مشمول قانون کار به منظور ایجاد رابطه هر چه بیشتر مزد و مزایا با بهره وری و تولید و ایجاد انگیزه بیشتر در بین کارکنان خود، علاوه بر اجرای این مصوبه می‌توانند نسبت به افزایش و برقراری مزد و مزایا در قالب موافقت نامه های کارگاهی و پیمان های دسته جمعی و پس از تایید وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی اقدام نمایند.
تبصره: سقف پرداختی به کارگران مشمول قانون کار شاغل در موسسات و نهادهای عمومی غیر دولتی و شرکت های غیر دولتی وابسته به صندوق های بیمه ای و بازنشستگی با رعایت قوانین و مقررات عمومی کشور حداکثر (7) هفت برابر حداقل مزد ماهانه است.
فهرست مطالب
تصاویر بخشنامه افزایش حقوق و مزد ۱۴۰۳
تصاویر دستورالعمل نحوه اجرای شورای عالی کار در مورد کارگران کارمزدی دائم و موقت مصوبه 1402/12/28
تصاویر نحوه اجرای شورای عالی کار در مورد کارگاه های دارای طبقه بندی مشاغل
برای دسترسی و اطلاعات بیشتر در مورد جدول حقوق کارگران 1403 طبق قانون کار کلیک کرده و مطالعه بفرمایید.
سلام.این روش پرداخت دستمزدناعادلانه است.چون وقتی کارفرماآزادباشند که کارگر رابطور موقت باحداقل دستمزد استخدام کند.وبعدازمدتی اخراج کند.چون کارگرنمیتواند برای زندگیش برنامه ریزی کندظالمانه است.
قبل ازانقلاب دستمزدکارگران موقت ازکارگر دائم بیشتربود.وکارگرفصلی ازکارگر قرداد موقت بیشتر بود.