متن نامه ابلاغ دستورالعمل شماره 3 روابط کار
روسای محترم سازمان های کار و امور اجتماعی
سلام علیکم
به موجب ماده (71) قانون کار جمهوری اسلامی ایران در صورت فسخ یا خاتمه قرارداد کار یا بازنشستگی و از کارافتادگی کلی کارگر و یا تعطیلی کارگاه مطالبات مربوط به مدت مرخصی استحقاقی کارگر به وی و در صورت فوت او به ورثه او پرداخت می شود.
با توجه به رویه های متفاوت مراجع حل اختلاف، به منظور ایجاد وحدت رویه، لازم است در محاسبه مطالبات مربوط به مرخصی ذخیره شده کارگران، تمام پرداخت هایی که در روز های کار به کارگر تعلق می گیرد به استثنای آن دسته از مزایا (اعم از نقدی یا غیر نقدی) که پرداخت آن مستلزم حضور در محل کار است (از قبیل ناهار، ایاب و ذهاب و …) منظور شود.
مفاد این دستورالعمل باید بلافاصله پس از ابلاغ، به اطلاع کلیه کارشناسان و کارکنان ذی ربط رسانده شود.
فهرست مطالب
تصاویر نامه ابلاغ دستورالعمل شماره 3 روابط کار
“رای شماره دادنامه: ۱۹۶۳ – ۱۹۶۴ تاریخ دادنامه: ۱۳۹۹/۱۲/۱۹ در خصوص ابطال دستورالعمل شماره 3 روابط کار”
بنظر من مفاد دستورالعمل شماره 3 روابط کار در خصوص پرداخت مزد ایام مرخصی استفاده نشده به حق و عدالت نزدیکتر است چون کارگری که از مرخصی استحقاقی خود استفاده نکرده مزایای قانونی خودرا دریافت کرده و طبق قانون پرداخت کمک هزینه مسکن، اقلام مصرفی خانوار، حق اولاد برای هر ماه تعریف شده ، لذا چنانچه کارگر از مرخص استفاده بکند یا اشتغال به کار داشته باشد، از آن بهره مند می گردد، تنها حقی که می بایست استفاده کند دریافت مزد بدون انجام کار خواهد بود، نه دریافت حق السعی، مراد از طرح موضوع عدد و رقم مربوطه نیست بلکه شفافیت مسئله است، متاسفانه در مواد 34،35، مزد و حق السعی با هم تلفیق شده اند، ما در قانون کار گذشته (مصوب سال 1337 ) قانون کار کشاورزی و قانون کار صنعتی داشتیم که باستناد ماده 4 قانون کار کشاورزی مزدیا حقوق عبارتست از”وجه نقد یا جنس و یاوجه نقد و جنس توأماً که بموجب قراردادکار بکارگر داده می شود” در قانون کار مصوب29-8-1369 هردو قانون ادغام و مزد از هر دو منظر تعریف شده و لذا بین حق السعی و مزد فرق ظریفی وجود دارد که تشخیص مزد و مزایا را مشکل ساخته است. نیازمند رهنمود اساتید خود هستم.